سرخاب کولی
سرخاب کولی ,سرخاب کولی گیاه,سرخاب کولی نام علمی,سرخاب کولی,خواص سرخاب کولی,گل سرخاب کولی,خواص دارویی سرخاب کولی,گیاه دارویی سرخاب کولی
توضیحاتی در مورد سرخاب کولی
خواص سرخاب (Pokeweeds) شامل درمان مشکلات پوستی و روماتیسم، ماستیت، تصفیه کننده لنف و … است. در ادامه با سایر خواص سرخاب آشنا شوید.در این مطلب از سایت جسارت در مورد سرخاب کولی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.
سرخاب کولی چیست
سرخاب کولی (گیاه) (نام علمی: Phytolacca americana) نام یک گونه از سرده سرخاب کولی است.
گیاه سرخاب کولی
گیاه سرخاب به خانواده فیتولاکاسه تعلق دارد. علفی، پایا، با ارتفاع حدود ۳ متر بومی شمال آمریکا است و به فراوانی در سواحل دریای خزر می‌روید. برگهای این گیاه متناوب، بیضی شکل، بدون دندانه، فاقد تار با پهنک کامل بدون گوشوارک، با گل‌های سفید و یا سفید مایل به صورتی و میوه‌های به رنگ بنفش مایل به سیاه و ارغوانی شبیه خوشه انگور میباشد. نام‌های دیگر این گیاه سرخاب کولی، ماتیک و جوکی سرخاب میباشد.
طریقه مصرف سرخاب کولی
جوشانده (برای تهیه جوشانده ریشه گیاه، ابتدا چند آب جوشانده بیرون ریخته شود سپس استفاده گردد.) مصرف برگ گیاه به عنوان سبزی استعمال موضعی
خواص درمانی سرخاب کولی
درمان یبوست درمان سودا جلوگیری از ورم و سفت شدن پستان‌ها در اثر تراکم شیر جلوگیری از بزرگ شدن غده تیروئید جلوگیری از سفت شدن کبد درمان ریزش مو درمان بواسیر درمان خارش پوست درمان دانه های جلدی مزمن درمان روماتیسم
استفاده از سرخاب کولی
اندام مورد استفاده گیاه سرخاب، ریشه خشک شده، میوه، دانه، ساقه‌های جوان و برگهای آن است. ریشه خشک شده: امروزه به عنوان تصفیه کننده لنف، مخصوصا درتب غده‌ای و التهاب لوزه، به‌کار می‌رود و می‌توان آن را برای درمان ماستیت (نوعی التهاب که در مادران شیرده دیده می‌شود و عبارت است از عفونت پستان که می‌تواند خود به خود یا در طول شیردهی اتفاق بیفتد) به‌کار برد و داروهای روماتیسم اضافه کرد. کاربرد خارجی آن برای بیماری‌های پوستی عفونی مانند جرب و کچلی قارچی پوست است و می توان آن را به مرهم‌های تسکین دهنده درد زخم، همورویید و مفاصل ملتهب افزود . میوه: قدرت آن عموما کمتر از ریشه است. میوه تازه و خشک شده سمی است و جویدن آن توصیه نمی‌شود. در گذشته آن را برای بیماری‌های پوستی و در مرهم‌های مسکن روماتیسم به کار می‌بردند. برگ: از برگ گیاه سرخاب برای مشکلات پوستی و روماتیسم استفاده می‌شود. همچنین از برگ آن برای ایجاد استفراغ، ملین و نیز برای تقویت خون استفاده می‌شود.
فواید و خواص سرخاب کولی
خواص دارویی گیاه سرخاب به طور خلاصه عبارتند از: جهت جلوگیری از بزرگ شدن غده تیروئید برگهای سبز این گیاه را مانند سبزی خوردن می‌توان همراه غذا مصرف نمود. برای جلوگیری از سفت شدن کبد و رفع آن از برگهای این گیاه استفاده می‌شود. جهت درمان حالت صفراوی از سبزی این گیاه استفاده شود. از خواص سرخاب استفاده از برگ آن به منظور برطرف نمودن خارش و سوزش ایجاد شده در اثر تماس با گزنه است. میوه گیاه سرخاب ضد یبوست میباشد ولی نباید در خوردن آن افراط کرد. همچنین از برگهای جوان آن که محتوی ویتامین C میباشد، بعنوان سبزی مصرف می‌شود. از خواص سرخاب، درمان سودا است که به این منظور مقدار نیم گرم از ریشه این گیاه استفاده می‌شود. جهت درمان دانه‌های جلدی مزمن حدود نیم گرم از ریشه این گیاه ابتدا مقداری جوشانده و بیرون ریخته شود، سپس استفاده گردد. برای برطرف نمودن جوش‌های چرکین صورت، از ریشه این گیاه به صورت پماد بمالید. جهت درمان ریزش موی سر که باعث پیداشدن لکه‌های کوچک عاری از مو می‌گردد، از خواص سرخاب به صورت پماد می‌توان بهره برد. برای درمان خارش پوست با دمکرده ریشه این گیاه پوست را بشویید. یکی از خواص سرخاب، جلوگیری از ورم و سفت شدن پستان‌ها در اثر تراکم شیر است، به این منظور برگهای این گیاه را له کرده به صورت ضماد بگذارند.
مسمومیت با سرخاب کولی
گیاه سرخاب سمی است و در استفاده از آن باید دقت کرد. توجه داشته باشید ریشه این گیاه سمی است و برای مصرف ابتدا باید چند آب جوشانده، بیرون ریخته شود و سپس استفاده کنید. اگر چنانچه بر اثر بی‌احتیاطی استفاده شد برای رفع مسمومیت شیر بنوشید.
نام های سرخاب کولی
نام : سرخاب کولی نام انگلیسی : Pokeweeds دیگر نام ها : نام علمی: Phytolacca
میوه سرخاب کولی
قدرت آن عموما کمتر از ریشه است .میوه تازه وخشک شده سمی است وشیوه آپاچی ، یعنی جویدن آن ، توصیه نمی شود. در گذشه آن را برای بیماری های پوستی و درمرهم های مسکن روماتیسم به کار می بردند. عصاره آن را روی زخم وتومور می مالیدند اما تاثیر چندانی ندارد .
مشخصات سرخاب کولی
سرده‌ای از میخک‌سانان چندساله که بومی آمریکای شمالی و جنوبی و شرق آسیا و زلاندنو هستند و موادی دارند که برای پستانداران سمی است، اما پرندگان به‌راحتی میوه آنها را می‌خورند، زیرا پوسته دانه آنها در دستگاه گوارش پرندگان قابل هضم نیست. گیاه سرخاب به خانواده فیتولاکاسه تعلق دارد. علفی، پایا، با ارتفاع حدود ۳ متر بومی شمال آمریکا(جنوب غربی کانادا و ایالت های ویرجینا فلوریدا ایالت متحده آمریکا) است و به فراوانی در سواحل دریای خزر می روید. برگهای این گیاه متناوب، بیضی شکل، بدون دندانه، فاقد تار با پهنک کامل بدون گوشوارک، با گل های سفید و یا سفید مایل به صورتی و میوه های به رنگ بنفش مایل به سیاه ارغوانی شبیه خوشه انگور می باشد.
سرخاب کولی و سفت شدن پستان
برای جلوگیری از ورم و سفت شدن پستان‌ها در اثر تراکم شیر برگهای این گیاه را له کرده به صورت ضماد بگذارند. ضماد این گیاه برای سرطان پستان مفید است باید تمامی سطح پستان را به استثنای نوک آن با ضماد این گیاه پوشانده و به مدت 3 روز، پارچه‌ای را با دمکرده ریشه آن مرطوب نموده سپس ضماد را عوض کرده و ضماد دیگری گذاشته تا 15 روز این کار ادامه داشته باشد. در اثر این ضماد پوست پستان ملتهب و دارای جوش‌های چرکین می‌شود ولی پس از یک ماه تا 45 روز سفتی پستان برطرف می‌گردد سپس پستان‌ها را خوب شسته و پودر اسید بوریک ریخته و می‌گذارید خشک شود.
نوع گیاه سرخاب کولی
نوع گیاهی: یک گیاه علفی چند ساله است که می تواند به ارتفاع 10 فوت (3 متر) برسد، اما معمولا 4 فوت (1.2 متر) به 6 فوت (2 متر). با این حال، این گیاه باید چند سال پیش باشد تا ریشه به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند از این اندازه استفاده کند. ساقه اغلب به عنوان شکوفه های گیاهی قرمز است. ساقه مرکزی مستقیما و صحیح در اوایل فصل وجود دارد که در فصل بعد با وزن توت ها تغییر می کند. کارخانه هر زمستان به ریشه می افتد. ساقه دارای سنگ قیمتی است. برگها: برگ بافت بافت ضخیم با تخلخل متوسط است. برگها می توانند به طول شانزده اینچ برسند. هر برگ کل است. برگ های متوسط سبز و صاف با برخی از آنها به عنوان بوی ناخوشایندی مشخص می شوند. گل ها: گل ها دارای 5 قسمت منظم با مهره های راست و تا 0.2 اینچ (5 میلی متر) عرض دارند. آنها کاسبرگ گلبرگ مانند سفید بدون گلبرگ درست است، با ساقه های سفید و دمگل در یک خوشه عمودی یا افتادگی که به عنوان میوه گیاه تیره دارند. شکوفه ها در اوایل تابستان ظاهر می شوند و تا اوایل پاییز ادامه می یابند. میوه: یک توت بنفش رنگارنگ که در خوشه های نژادپرست نگهداری می شود، یک پدیکل با صورتی است. Pedicels بدون توت ها دارای پنج قطعه متمایز گردو هستند. میوه ها با پایین تر و پایین تر از پایین تخت قرار دارند. انواع توت ها نامنظم سبز هستند، سفید شدن و سپس بنفش سیاه و سفید. ریشه: ضخیم شدن مرکزی که رشد می کند و به صورت افقی گسترش می یابد. رشد سریع. قشر قهوهای مایل به زرد، پالپ سفید، تعداد متوسط ریشه ها. حلقه های ریشه برش برش نشان دهنده حلقه های متمرکز است.
ازدیاد سرخاب کولی
ازدیاد این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد . بذر این گیاه به رنگ بنفش و وزن هزار دانه آن معادل ۸۴۷/۵ گرم است . در صورتیکه بذر آن اواخر اسفند و اوایل فروردین کشت شود براحتی جوانه خواهد زد . میزان بذر مورد نیاز برای هرهکتار زمین ۲۰۰ تا ۵۰۰ گرم میباشد .
آفات سرخاب کولی
از آفات مهم این گونه تشی است که به ریشه های آن صدمه وارد می کند . میوه سرخاب کولی پس از رسیدن توسط خرس و همچنین پرندگان مصرف می شود . با توجه به پراکنش جغرافیایی نسبتاَ کم گیاه سرخاب کولی درشمال ایران و استان گلستان که بیشتر در حاشیه جاده ها و اراضی زراعی می باشند ، بمنظور حفظ ذخیره ژنی این گیاه لازم است بذر آن جمع آوری و در بانک ژن گیاهی و کلکسیونهای گیاهان داروئی نگهداری و کشت شوند . همچنین بجهت کاربرد زیادی که در طب گیاهی و صنعت دارد استفاده های بهینه از این گیاه کم آشنا صورت پذیرد .
آشنایی با گیاهان
گیاهان گروه بزرگی از گونه‌های زنده شامل موجوداتی مانند درختان، علف، سرخس‌ها و خزه گیاهان است. گیاهان موجوداتی عالی هستند که به حیات کمک می کنند و در کشاورزی موثر هستند.تعریف کلمهٔ گیاه دشوار است. اگرچه گیاه شناسان محدودهٔ رده‌بندی گیاهان را تعریف کرده‌اند، مرزهای تعیین‌کنندهٔ اعضاء رده‌بندی گیاهان بسیار اختصاصی تر از تعریف‌های رایج گیاه است. گیاهانی که ما هر روز با آنها مواجه هستیم، معمولاً متعلق به گروه گیاهان آوندی می‌باشند. ما گیاه را به عنوان یک موجود زنده یوکاریوت و دارای تعداد زیادی سلول تعریف میکنیم که عموماً فاقد اندام‌های حسی یا حرکت ارادی بوده و در صورت رشد کامل دارای ریشه، ساقه و برگ می‌باشند. اما از نظر گیاه‌شناسی فقط گیاه آوندی دارای ریشه، ساقه و برگ است.گیاهان. تعریف دیگر گیاه که فراگیرتر میباشد، عبارت است از هرچیزی که فتواتوتروف میباشد- یعنی غذای خودش را از مواد خام غیر آلی و نور خورشید تولید کند. برای فردی که بر نقش خاصی که گیاهان در یک اکوسیستم بازی می‌کنند متمرکز شود این تعریف غیر منطقی نیست. اما در بین فتواتوتروف‌ها، پروکاریوت‌هایی (پیش هسته) مخصوصاً باکتری‌های فتواتوتروف و سیانوفیت‌ها وجود دارند. سیانوفیت‌ها را گاهی اوقات (به دلایل خوبی) جلبک‌های سبز– آبی می‌نامند. در اینجا این مشکل بوجود می‌آید که بیشتر مردم از جمله گیاه شناسان قدیمی قارچ خوراکی را گیاه می‌نامند اگرچه قارچ خوراکی اندام باردهی قارچ میباشد (حوزه قارچها)، و اصلاً فتواتوتروف نبوده، بلکه گندخوار (saprophytic) میباشد؛ و بیش از چند گونه گیاهان گل دار، قارچها و باکتری‌ها وجود دارند که انگلی هستند. ما قادر به ارائهٔ پاسخی مطمئن نیستیم. فهرست خصوصیاتی که حوزهٔ رده‌بندی گیاهان را از سایر حوزه‌های زیست‌شناسی جدا می‌کند حد اقل یک تعریف فنی ارائه می‌کند اما این تعریف مورد پسند همگان قرار نمی‌گیرد؛ بنابراین تعریف اصطلاح گیاه همیشه به معنی بیشتر موجودات زنده طبقه‌بندی شده در محدودهٔ رده‌بندی گیاهان میباشد. مثلاً «اگر جلبک‌های سبز به وضوح گیاهانی جزو رده‌بندی گیاهان هستند، پس بیشتر مردم اکثر خزه‌های دریایی را هم که جزئی از (حوزه آغازیان) هستند، جزو جلبک‌های سبز در نظر می‌گیرند. مشکل عدم وجود دقت یا توافق که در تعریف گیاه وجود دارد یکی از گفته‌های مورد تفاهم است که اغلب در مقالات با آن مواجه می شوند.
رده های گیاهان
ممکن است گیاهان بر مبنای الگوهای رشد فصلی اشان مرتب شوند. البته گیاهان ساده مثل جلبک‌ها دوران زندگی کوتاهی دارند و اصطلاح‌های زیر در مورد آنها بکار نمی‌رود اما جمعیت جلبک‌ها عموماً «فصلی هستند. • سالانه: زندگی و تولید مثل در یک فصل رشد و نمو. • دوسالانه: زندگی در دو فصل رشد و نمو؛ تولید مثل معمولاً» در سال دوم • چند ساله: زندگی در سال‌های رشد نمو طولانی؛ ادامه به تولید مثل در یک مرحله گیاهان آوندی یا (غیر چوبی) هستند ویا چوبی. گیاه چوبی ممکن است درختانی باشند با یک یا چند تنه و شاخه که روی زمین بوجود می‌آیند ویا درختچه‌هایی باشند بدون تنه، با شاخه‌هایی که نزدیک سطح زمین قرار دارند. همچنین ممکن است گیاهان بر اساس چگونگی کاربردشان طبقه‌بندی شوند. گیاهان غذایی از جمله میوه‌ها، سبزیجات، گیاهان دارویی و ادویه‌ها می‌باشند.